buluşmalar...

her gece bikaç kelime yazmak şart oldu...
alışkanlıklar artıyor ve derinleşiyor nedense... kimseye anlatamadıgım için midir bilmem, oraya buraya, kagıda, peçeteye, not defterine, ajandaya, blog'a, kendi kendine atılan emaillerle her yere yazar oldum...

Hiç heyecanlanmadım bu aksam. sadece acaba ne konusucam diye düşünüp kaygılandıgımı bir ilk zaman oldu ama onu da kolay atlattım. Konu konuyu acınca ve karsımda cok konusan biri olunca.
en derin, en entellektüel konusmalardan, doyurucu, bilgilendirici, ögretici ve etkileyici sohbetlerden biriydi...
Ancak birsey eksikti: Kalp çarpıntısı...
Zıt kutup mu, yoksa, sende olmayanın bir baskasında olması ile ilgili bir durum mu bu heyecanı yaratan acaba? cünkü kesinlikle zıt kutup değiliz...Eş kutuplarız, biri version 2.6 ise bir digeri 3.5 benzer işletim sistemlerine sahibiz....
Hiç mi bir yakınlık hissetmez insan, hiç mi etkilenmez, vallahi hiç... Duygusal olarak hiç... Ama aklen, mantiken, beynen hayranlık duydum ve takdir ettim...
Fark etmedim ama ben mi kasıldım acaba?
dıştan degil, ama içten mi kasıldım acaba?
Ama insan ilk konusmasında da biraz olsun etkilenmez mi? Acaba demez mi? o gözle bakmaz mı?
Vallahi öyle olmadı....
kendimi sınavda gibi hissettim...şimdi de sınavı bir öğrenci gibi, vurdumduymaz...

Göreceğiz bakalım neler olacak...