Hayatımın en zor, en aşılmaz günlerini yaşıyorum son 10 gündür...
üzüntü ve stresten hiç bu kadar dayak yemişçesine yorgun düştüğümü hatırlamıyorum...Ne yıprandığımı, yansıtmamaya çalışıp, herkese güçlü görünmeye çalıştıkça ve benden medet umanların derdini paylaşıp çözüm üretmeye çalıştıkça ben bitiyorum, ama herkesin derdi o kadar kendine ki kimsenin bunu görebilmesi mümkün değil...
Çok yorgunum ve çok da birbaşına...
Nolacağını bilemediğim günler bizleri bekliyor ve eskisinden daha iyi olmayacağı kesin olan bu durumun içinde nasıl en az zararla nasıl sıyrılabiliriz bunu bulmam lazım...Bunu bulmak yine onlara değil bana düşüyor çünkü...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder