Yarım kalan kırmızı şaraba ağıt

Caanım şarabımı açıyorum,
aamaan diyorum kalabalık olmamıza gerek yok ki içmek için.
Ben şu anda bu şarabı içmek, yalnız başıma da olsa
efkarlanmak veya mutluluğumu katlamak
ve onun tadına varmak istiyorum...
İçiyorum...
Ertesi akşam için de bir miktarı kalıyor illa ki...
Fakat bir sonraki akşam eve vardıgımda içemiyorum onu...
Kalıyor, günlerce tezgahta sürünüyor,
O bana bakıyor, ben ona...
Ve sonra mide borumu şenlendirerek başlayan yolculuğu
lavabo giderinde son buluyor.


Üzülüyorum
Onun güzelliğini paylaşamadığıma,
Onu harcadığıma
Ona saygısızlığıma...

Şarabıma olan bu mahcubiyetimi giderecek
Onu benimle paylaşacak birisi vardır elbet oralarda,
işte onu bekliyorum artık...